වස්සානයට තවත් කතාවක්...!!!

                                          දෙවැනි දිගහැරුම ....

 

                          දෙවතාවක් නෙමේ සිය සැරයක් බැලුවත් මට අමතක නොවෙන ඒ ඇස දෙක මෙන්න මන් ගාව.දෙය්යෝ දුන්න වගේ එහා ගෙදරට ඇවිත් තියෙන්නේ ඒ ඇස දෙක..ශා....!! ඔන්න ග්‍රහයා කැරකෙනවා පුතේ..ඒ අතරේ..!!

"පුතේ ....පුතේ...පුතේ.."

මලා අම්මා ගොඩක් වෙලා කතා කරලා.මම අර කෙල්ල දිහා බලන් ඉන්නවා දැක්කද දන්නේ නෑ..

"මොකද වෙලා තියෙන්නේ අම්ම?

"අනේ පුතේ මේ ඇන්ටිලගේ අල්මාරියක් අදින්න ගිහින් එක පෙරලිලා.පුතා ටිකක් උදව් ව්වෙන්නකෝ.." එතකොටය් දැක්කේ සුරගනාවියගේ  අම්මත් ඇවිත්.

"පුතාට කරදරයක්ද මන්දා?"  කරදරයක් ?මට? දෙය්යෝ මගේ දිහා බලල මේ කරපු උදව්ව මට කරදරක් නෙමේ ඇන්ටි කියල කියන්න හිතුනත් ඒ වෙනුවට

"අනේ නෑ ඇන්ටි.මම කරලා දෙන්නම්." එක කිව්වේ ඇන්ටිගේ දිහා බලාගෙන නම් නෙමේ.කෙල්ල දිහා බලාගෙන..ශික් එත් මෙයාගේ ආඩම්බර.එය අහක බලාගෙන හිටිය.මාත් ඉතින් සීගිරියේ බිතු සිතුවමක් දැක්ක වගේ මල පෙරේත කමට බලන්  හිටිය නේ..

ගෙදර නම් බාගෙට බාගයක්ම අස් කරලා.ලොකු අල්මාරි දෙකක් සලේ මැද.එකක් තල්පත ගැහුවා වගේ පොලවේ.ඇන්ටි සුරංගනාවී දිහා හිනාවක් දාල මං වැඩේට බැස්ස.මලා යකෝ මේක ඉස්සෙන්නේ නැනේ.දෙපාරක් විටර ට්‍රයි කර.එත් ගල වගේ.හෙළ වෙන්නෙම නෑ.

"තනියෙන් ඕක උස්සන්න බෑ පුතා.ඕක කොස් ලියෙන් හදපු එකක්.ඉන්න අපිත් උදව් වෙන්න."

හරිනේ වීරයා වෙන්න ගිහින් නොන්ඩි උනා.ශික් ඒ මදිවට කෙල්ලත් අහක බලන් හිනා වෙනවා..

එක නම් අල්මාරියක් නෙමේ.අල්මාරි රාජයෙක්.අම්මෝ බර.වෙන වැඩක් නැති නිසා වෙච්ච් නොන්දියට මටත් එතන වැඩි වෙලා ඉන්න හිතුනේ නෑ.ඒ නිසාම

"ඇන්ටි මම යන්නම් එහෙනම්"

"අනේ පුතේ එහෙම කොහොමද යන්නේ..tea එකක් බීල යන්න.සුදු දුව අය්යට tea එකක් හදන්න." 

සුදු දුව..හිනා වෙනකොට නම් සද මිදුලට වැඩිය වගේ..ඇස්වහක් කටවහක් නෑ..කෙල්ල නම් එකෙන්ම හැඩයි.පුංචි බෝරිච්චි දාපු ගවුමක් ඇදගෙන යනකොට තියන අහිංසක කම අද ඉන්න කෙල්ලන්ට තියනවද  කියලත් හිතෙනවා.කොහොම උනත් පෙන්න ඉන්නේ අන්ටියි මේ සුදු දුවයි විතරයි.මම එනිසමා විස්තර දැන ගන්න හිත ඇන්ටිත් එක්ක කතාවට බැස්සා.

"ඇනිටිලා කොහෙද?

"අහ් අපි බඩු අද්දව ගත්තට පුතාට විස්තරයක් වත් කිව්වේ නැනේ.අපි පුතේ මාතලේ.මහත්තයාගේ ගම මාතලේ.හදිස්සියේම මහත්තයට රට යන්න උනා.ඒ නිසා අපි එහෙ ගෙදර rent කරලා මෙහෙට ආව.මගේ දුව ස්කොලේ යන්නේ උසස් බාලිකාවට."

ඔය තියෙන්නේ.ශා...! ඇන්ටි මගේ හිතේ තිබ්බ සක සංකා සියල්ල දුරි බුත කල.ඒ එක්කම සුදු දුව tea එක හදාගෙන ආවා.ලජ්ජාවෙන් බිම බලාගෙන තේක දුන්න නිසා මමත් මොනවත් නොකිය එක ගත්තා.කටේ තිබ්බ විතරයි එක පාරටම කැස්සක් ඇවිත් තේ බිම.

"ඇයි පුතේ තේක රස නැද්ද?මෙය ගෙදරදී තේ හදන්නේ නෑ.ඔය අදමයි හැදුවේ."

"අප්පා එහෙමද..නෑ ඇන්ටි මට කැස්සක් ආවා.එකයි.sorry " එහෙම කියල කෙල්ල දිහා බැලුව.එතකොටත් අහක බලන් හිනා වෙනවා.මෙය මං අපු වෙලේ ඉදන් හිනා වෙනවා නේ.මොකද මන්ද.කෙල්ලට පිස්සුවත්ද.එත් පිස්සු නම් තේ හදන්න බැනේ.වෙන්න බෑ.හිතේ එකේ විකාර හිත හිත ඒ ගෙදරින් එලියට බැස්ස මම ගෙදර ඇවිත් කන්නාඩිය ගාවට ගිය.මල ඉවරයි නේ..කලබලේට t shirt එක දැන් ගිහින් තියෙන්නේ කණපිට.හපො මං වගේ බුරුවෙක්.දැන් කෙල්ල බඩ අල්ලන් හිනා වෙන්ව ඇති.නිදා ගන්න ගිහින් මට මතක් උනේ ඒ ඇස් දෙක.කවදාත් මං හිතුවේ නෑ ඒ ඇස් දෙක මට මුණ ගැහෙයි කියල.දළදා හාමුදුරුවන්ට පින් සිද්ද වෙන්න තමයි හැමදේම.හ්ම්ම් ..

                             වෙලාව 7 යි .ශික් අද නම්  හොදටම පරක්කුයි.කොහෙද මහා රෑ අනුන්ගේ ගෙවල් වල බඩු ඇද්ද නේ.වෙනදාටත් අයන් නොකරන නිසා පොඩි වෙච්ච අඩුම ගෙන මම එලියට බැස්ස.හපොයි.දැන් සෙට් වෙන්නේ ස්කොලේ ටියිම් එක.බස් එකේ කෙසේවෙතත් බස් කලක විතර එල්ලිලා යන්න පුළුවන්. හොල්ටෙක පැත්තට යනකොට දැක්කේ මෙන්න සද හෝල්ට් එකට ඇවිල්ල.අල්ලපු ගෙදර සුරංගනාවී සුදුවට සුදුවේ uniform එක ඇදගෙන කොණ්ඩ කරල් දෙකකුත් ගොතල.අම්මෝ ලස්සන.එතකොට මතක් උනේ ඊයේ රෑ කන පිට case එක.මං නොදැක්ක වගේ හෝල්ට් එකේ  පැත්තකින් හිටගත්තා.එතකොටම මෙන්න එනවා නුවර ctb එක.කෙල්ල එකේ නගින්න හදන්නේ.මාත් නොදැක්ක ගානට කෙල්ලගේ පස්සෙන් බස් එකට නගින්න දොරේ එල්ලුන විතරයි.

"මල්ලි මේකේ high school එකේ ගෑනු ළමයි විතරයි "කියල  කවුද කිව්වා.මං දොර ඇත ඇරියා.බස් එක මං පස්ස කරන ගියේ හොද සුමිහිරි හු නාදයක් සමගින්...!

තවත් තුන් දිනකින් ....!!!